Πατσός, όπως παλιά

Φωτιστικό που λειτουργούσε με λάδι και βαμβάκι.

Όργανο με το οποίο μετρούν το βάρος ενός σώματος.

Ήταν ένα πελεκημένο ξύλο, επίμηκες, στο οποίο είχαν τοποθετηθεί μεταλλικές λεπίδες για να αλωνίσουν το σιτάρι. Aυτό το πελεκημένο ξύλο συνδεόταν με τον ζυγό και τον τραβούσαν τα ζώα γύρω γύρω στο αλώνι για να ξεχωρίσει τα σιτηρά από το άχυρο.

Ειδικό φτυάρι, ξύλινο με δόντια, για να μαζεύει σε σωρό τα στάχυα που ήτανε απλωμένα στο αλώνι, αλλά και να μην καταστρέφει τον πάτο του αλωνιού, που είτονε χωμάτινος-επίπεδος για να μαζεύεται από αυτόν το σιτάρι.

Ήταν το προϊόν ενός φυτού, που σήμερα το χρησιμοποιούμε σαν διακοσμητικό. Παλιότερα, στο λαιμό άνοιγαν μιά τρύπα, καθάριζαν τα σπόρια που είχε το φυτό για να διασπαρεί και να διατηρήσει την αναπαραγωγή του, το γέμιζαν μερικές μέρες με νερό και μετά το χρησημοπιοιούσαν για τη μεταφορά κρασιού. Υπάρχουν διάφορα μεγέθη.

Είναι αγροτικό εργαλείο για την συγκομιδή σιτηρών και χόρτου, που εφευρέθηκε ήδη από την αρχαιότητα.

Τα παλιά σίδερα για σιδέρωμα των ρούχων, ήταν κατασκευασμένα από χοντρό μέταλλο. Η χειρολαβή τους ήταν από ξύλο για να μην καίει τα χέρια αυτού που το χρησιμοποιούσε. Ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη. Το κάτω ήταν βαθουλό όπου μέσα έμπαιναν τα κάρβουνα και το πάνω ήταν λεπτό και χρησίμευε σαν πώμα για να κλείνει το σίδερο. Το οξυγόνο εισχωρούσε από τις τρύπες που υπήρχαν στο σίδερο.

Ο περιστρεφόμενος χειρόμυλος ήταν ο πρώτος απ’ όλους τους μύλους αλέσματος, αλλά δεν έχουμε σαφείς πληροφορίες για τη χρονολόγησή του. Η διαδικασία του αλέσματος στο χειρόμυλο αφορούσε το άλεσμα ανάμεσα σε ένα ζεύγος στρόγγυλων, επίπεδων μυλοπετρών, όπου το άλεσμα πραγματοποιούνταν ανάμεσα στην άνω κοίλη πέτρα και την κάτω κυρτή. Η όλη κίνηση ήταν επαναλαμβανόμενη, με τον χειριστή να ρίχνει με το ένα του χέρι καρπό μέσα από ένα στενό άνοιγμα στην άνω πέτρα, κουνώντας με το άλλο χέρι κυκλικά την άλλη με τη βοήθεια μίας κάθετης, ξύλινης λαβής που ήταν ενσωματωμένη εκεί. Οι δύο επιφάνειες επέτρεπαν στον καρπό να περνά ξανά και ξανά ανάμεσά τους μέχρι να καταστεί λεπτόκκοκο το προϊόν.

Eίναι ένα ράδιο με μεγάλη συναισθηματική και ιστορική αξία. Αυτό ήταν το μοναδικό στο χωριό. Eδώ μαζευόταν για να πιουν τον καφέ τους, να παίξουν πρέφα και να μάθουν τα νέα.

Το γουδί είναι ένα μαγειρικό σκεύος το οποίο χρησιμοποιείται, συμπληρωματικά με το γουδοχέρι ή αλλιώς κόπανο, για την σύνθλιψη, την κονιοποίηση και την πολτοποίηση στερεών ουσιών. Η λέξη γουδί προέρχεται από την λέξη ιγδίον (ιγδίον-γδί-γουδί).[1][2] Κατασκευάζεται από ξύλο, μάρμαρο ή μέταλλο, και έχει κοίλο σχήμα.

Στρογγυλό σκεύος με ξύλινο συνήθως πλαίσιο και επίπεδο μεταλλικό διάτρητο πυθμένα, το οποίο συγκρατεί από ένα υλικό σε μορφή κόκκων ή σκόνης τα ξένα σώματα ή τους μεγαλύτερους από το κανονικό κόκκους.

Μαλλινη υφαντή «τσάντα» απαραίτητη στην καθημερινή ζωή των κρητικών, για πολλές και διάφορες χρήσεις. Παλιότερα οι πολεμιστές συνήθιζαν να βάζουν στη βούργια τα όπλα και τις σφαίρες τους, ενώ στα νεότερα χρόνια οι αγρότες τις χρησιμοποιούσαν για να βάζουν το φαγητό τους και το φλασκί με το κρασί ή το νερό.